در تهیه خمیر RMP می توان از خرده چوب های ضایعاتی استفاده کرد و همچنین امکان استفاده از گونه های درختی متنوع تر و چوب های درجه پایین تر نسبت به گراندوود (SGW) وجود دارد. این خمیر هم مثل خمیر گراندوود، ماتی بالا و بازدهی بالایی دارد.

اکثر کارخانجات RMP به وسیله نوع دیگری از عملیات خمیرسازی که روش ترمومکانیکی یا TMP نامیده می شود، جایگزین شده اند. TMP ویژگی هایی شبیه RMP این است که خرده چوب ها در پالایشگرهایی در دمای بالا و تحت فشار به الیاف جداگانه تبدیل می شوند. در بعضی مواقع، خرده چوب ها اول در لوله های بخار داغ قبل از آنکه وارد پالایشگر شوند، کمی گرم می شوند. تیمار گرمایی با بخار آب، لیگنینی که باعث اتصال الیاف سلولزی به یکدیگر می شود را نرم می کند. بدین وسیله خرده چوب ها خیلی راحت تر به الیاف جداگانه در پالایشگر تبدیل می شوند. به این ترتیب الیاف در طی جداسازی کمتر خرد می شوند و الیاف بلند بیشتر در این روش به دست می آید و مقدار ریزه الیاف با نرمه کمتری نیز تولید می شود.

فرآیند TMP معمولا در دو یا سه مرحله تحت فشار بالا یا در فشار اتمسفر، الیاف را جهت بهبود فرآیند جداسازی و افزایش کیفیت سطحی تیمار می کند. خمیر TMP قوی تر از خمیر RMP و به میزان قابل توجهی قوی تر از خمیر گراندوود SGW می باشد. معمولا در کارخانه های کاغذ برای افزایش مقاومت و استحکام کاغذ نهایی، مقداری خمیر الیاف بلند شیمیایی با کیفیت بالا به خمیرهای مکانیکی الیاف بلند گران قیمت در تولید کاغذ نهایی می شود. روش TMP بازده بالا و ماتی زیاد دارد. کاغذ روزنامه ساخته شده از  TMP قابلیت عبور بهتری نسبت به کاغذ ساخته شده با روش گراندوود آسیاب شده در ماشین های چاپ دارد. این کاغذ همچنین برای ساخت کاغذهای پوشش دار مخصوص نشریات به کار می رود.

آخرین پیشرفت در تکنولوژی خمیرهای مکانیکی، تولید خمیر به روش CTMP یا خمیر شیمی – ترمومکانیکی است. تفاوت این روش با روش های قبلی در استفاده از مواد شیمیایی است. به این ترتیب که خرده چوب ها با مواد شیمیایی ملایم و معمولا در حضور گرما قبل از ورود به پالایشگر تیما می شوند. این پیش تیمار ملایم با مواد خمیر برای بعضی مصارف را بهبود می بخشد و میزان توده به هم چسبیده الیاف را به میزان قابل ملاحظه ای کاهش می دهد.

سایر سیستم های خمیرسازی مکانیکی که برای تولید خمیر پر بازده ظهور کردند، خمیرهای مکانیکی ویژه ای تولید می کنند که حجم بالا، قابلیت جذب مرکب و ماتی بالا، قابلیت و سرعت چاپ پذیری خوب و امکان مصرف بهینه گونه های چوبی محلی را دارند. همه خمیرهای مکانیکی ممکن است برای رسیدن به درجه روشنی بالاتر، بدون اینکه باقیمانده لینگنن و سایر اجزایی که برای خمیرهای پر بازده مهم هستند تا از خمیر خارج شود، رنگبری شوند.

خمیرهای نیمه شیمیایی و شبه شیمیایی در دو مرحله تهیه می شوند:

• خرده چوب ها ابتدا با مواد شیمیایی ملایم پخته شده تا قسمتی از لیگنن حف و مقداری از آن نرم شود و اتصال بین سلولی و بین الیاف ضعیف شود. رایج ترین مواد شیمیایی که برای پخت مصرف می شوند سولفات سدیم یا مقدار کمی نمک های آلکالاین مانند کربنات سدیم، بی کربنات و هیدروکسید می باشد. این مواد تیمار ختی نزدیک به PH خنثی به وجود می آورند و خمیر حاصله به عنوان خمیر نیمه شیمیایی سولفیت خنثی یا به اختصار خمیر NSSC معرفی می شود.
• خرده چوب های پخته شده از یک پالایشگر دیسکی برای فیبریله شدن و پرزدار شدن می گذرند و به خاطر حذف مواد شیمیایی خت، شسته می شوند. این نوع خمیرسازی، چوب را با کمترین صدمه به الیاف، به خمیر تبدیل می کند. در این روش مقداری لیگنین باقی ماده در چوب اصلی حفط می شود، در نتیجه بازده نسبت به روش های شیمیایی بالاتر و حدود 60-80% چوب اصلی می باشد. بسته به ویژگی های مورد نظر خمیر در مصرف نهایی، روش نیمه شیمیایی، الیافی نسبتا سفت و یا طلبیت و سفتی بالا و مفاوم در مقابل لهیدگی را تولید می کند. این خمیرها مناسب برای ساخت لایه موجدار میانی مقواهای کنگره ای، مغزی های رول و ظروف می باشند. ولی برای ساخت کاغذهای چاپ و تحریر به کار نمی روند. روش های خمیرسازی نیمه شیمیایی از نظر برخی ویژگی ها و میزان مصرف انرژی و بازده در نقطه حد واسطی بین روش های مکانیکی و شیمیایی قرار دارند.