کاغذهای ضایعاتی قابل بازیافت در صنعت کاغذسازی، بر اساس دفعات استفاده از آنها به عنوان منابع قیبری در پنج گروه جای می گیرند. به عنوان مثال، نزدیک به نیمی از کاغذهای بازیافتی آمریکا ترکیبی از منابع الیافی باطله و کارتن های کنگره ای اند که عمدتا پس از بازیافت به مقوای روکش مقواهای کنگره ای، کارتن های کنگره ای و سایر انواع مقواها تبدیل می شوند. کاغذهای مخلوط که برای تولید کاغذهای سفید نمی توانند مورد استفاده قرار گیرند، در ساخت انواع مقواها به کار گرفته می شوند. روزنامه های باطله بخش بزرگی از ضایعات کاغذ را به خود اختصاص می دهند. با اینکه در گذشته تمم این ضایعات به مقواها تبدیل می شدند، اما از دهه 1970 تا به حال از آنها برای تولید کاغذهای روزنامه مرکب زدایی شده، استفاده می شود. به طوری که تولید آنها همچنان در برخی از نقاط آمریکا در حال افزایش است. کاغذهای ضایعاتی چاپ نشده و غیر پوشش دار سفید، ناشی از عملیات تولید در مجتمع های تبدیل، بسته بندی و چاپخانه ها، سرعتی دو برابر نسبت به تولید کاغذ از الیاف دسته اول در حال پیشرفت است. در برخی کشورها این این توسعه و پیشرفت سریع در زمینه استفاده از الیاف بازیابی شده در اثر اعمال مقررا اجباری دولت هاست نه مسایل اقتصادی. به عنوان مثال، آژانس حفظ محیط زیست آمریکا، بیان داشته است که کاغذهای چاپ و تحریر خریداری شده توسط ولت فدرال می بایست در ساختار خود حدود 50 درصد الیاف بازیافتی داشته باشند. با این حال EPA دقیقا مشخص نکرده است که چند درصد از این 50 درصد می تواند الیاف کاغذهای مصرف شده باشند. با این حال در سال 1995 دستور داده شد که کاغذهای خریداری شده توسط دولت فدرال در حدود 20 درصد الیاف مصرف شده، داشته باشند تا اینکه بتوانند به عنوان کاغذهای بازیافت شده نامگذاری شوند. این مقدار در سال 1999 به 30 درصد افزایش یافت.

کاغذهای بازیابی شده: کاغذهای بازیابی شده می تواند در دو گروه طبقه بندی شوند:

• کاغذهای مصرف شده (کاغذی که پس از عمر خود باطل شده مانند کاغذ مجلات و روزنامه های قدیمی، کارتن های کنگره ای کهنه، جعبه ها، بسته بندی مواد غذایی و کاغذهای باطله شرکت ها و چاپخانه ها)
• کاغذهای مصرف نشده که شامل ضایعات کاغذ و مقواها پس از تکمیل فرآیندهای ساخت کاغذ همانند ضایعات برش، پاکت نامه، کناره بری و باطله های از رده خارج شده هستند.

در حال حاضر دستمال کاغذی، مقواها و کاغذهای روزنامه عمدتا از الیاف بازیابی شده و کاغذهای بازیافت شده به دست می آیند. کاغذ چاپ و تحریر، که در حدود بیش از نیمی از کاغذهای تولیدی در ایالات متحده را به خود اختصاص می دهند، از الیاف بازیافت شده کمتری استفاده می کند، چرا که تولید یک محصول با کیفیت از ماده اولیه ای بی کیفیت نیازمند سرمایه گذاری زیاد است. روش های بازیافتی گسترده تری می بایست بر روی کاغذهای بازیابی شده (به ویژه در مورد انواع استفاده شده) انجام شود تا زیبایی ظاهری و مشخصات فیزیکی محصول نهایی، برای مصارف چاپ و تحریر تأمین شوند. در مقابل، ارزان بودن تبدیل الیاف بازیافت شده به دستمال کاغذی، مقوا و کاغذ روزنامه توجیهی است بر استفاده بالای این الیاف در این بخش نسبت به بخش ساخت کاغذهای چاپ و تحریر. بازیافت کاغذهای پوشش دار افست به دلیل اینکه قابلیت به دست آوردن الیاف بازیابی شده از آنها نسبت به انواع غیر پوشش دار کمتر است و از لحاظ اقتصادی مقرون به صرفه نیست. با این حال کاغذهای غیر پوشش دار با درجه کیفی بالاتر و انواع پوشش دار با کیفیت می توانند با هم مخلوط شده و به شکل کاغذهایی با درجه مرغوب تر بازیافت شوند.

فرآیند بازیافت: قبل از مرحله شیمیایی و مکانیکی بازیافت، کاغذ مورد نظر برای بازیابی الیاف، می بایست از سایر ضایعات جدا شده و سپس در گروه هایی با درجات مختلف دسته بندی شود. بیش از 70 درجه مختلف از کاغذ بازیابی شده، وجود دارد. بر اسا هدف نهایی محصول برخی از این درجات می توانند با یکدیگر ترکیب شوند. بازیافت می تواند شامل، خمیر سازی ابتدایی، مرکب زدایی، حذف مواد شیمیایی اضافی و رنگ زدایی باشد. جوهرزدایی یا مرکب زدایی خمیر کاغذ یا خمیر سازی محدد که عملکرد آن شبیه به مخلوط کن خانگی است، آغاز می شود. قلیا، مواد شوینده و مواد پخش کننده به طور عمده و به منظور خمیر سازی مجدد کاغذهای بازیابی شده، استفاده می شوند. نوع و چگونگی ترکیب این مواد بستگی به نوع ماده خمیری که مرکب زدایی می شود و همچنین به کیفیت مورد نظر خمیر مرکب زدایی شده نهایی، بستگی دارد.

می توانند به عنوان جایگزین خمیر کاغذ به شکل کاغذهای ظریف تحریر، چاپ و همچنین محصولات بهداشتی کاغذی بازیافت شوند. کاغذهای پوشش دار و کاغذهای چاپ شده باطله و برش خورده چاپخانه و کاغذهای باطله اداری منابع دیگری از کاغذهای بازیافتی دریافتی برای رسیدن به بالاترین درجه کیفی کاغذهای مرکب زدایی شده به شمار می آیند. در حدود 80 درصد کاغذهای بازیافت شده در امریکا برای ساخت مقواها استفاده می شوند. قسمت اعظم این کاغذهای باظله از منابعی همچون کارتن های کنگره ای کهنه، کاتالوگ ها و مخلوط کاغذهای باطله حاصل می وشند. کاغذهای باطله ای که به مقواها تبدیل می شوند، نیازی به مرکب زدایی ندارند.

سمبل بازیافت: سه فلش موجود در این سمبل نشان دهنده سه فاز موجود در هر نوع عملیات بازیافتی هستند: جمع آوری، فرآوری و تولید محصولات بازیافتی جدید. دو نوع سمبل بازیافت وجود دارد یکی در یک زمینه خالی ظاهر می شود و دیگری در یک دایره مشکی رنگ. اولی به این معناست که محصول قابل بازیافت است و دومی نشان می دهد که این محصول بازیافت شده است. این دو سمبل پیشنهاد انجمن کاغذ و جنگل آمریکاست.

تاریخچه بازیافت: بازیافت این طلای سفید از صده های پیش وجود داشته. بازیافت کاغذ در اواخر دهه 1970 میلادی با توجه به نگرانی های موجود پیرامون کاهش مساحت جنگل ها و جلوگیری از قطع بی رویه درختان توسعه بیشتری پیدا کرد. همچنین، اخیرا پرشدن سریع محل های دفن زباله شهرها و مشکلات مربوط به آن هم باعث ایجاد اهمیت و توجه بیشتر به این زمینه شد. محصولات کاغذی و مقوایی حدود 40 درصد از زباله های شهری را تشکیل می دهند. در حال حاضر، استفاده از الیاف بازیابی شده کاغذهای بازیافتی جهت تولید کاغذ و مقوا توسط تولیدکنندگان شهری، با سرعتی دو برابر نسبت به تولید کاغذ از الیاف دسته اول در حال پیشرفت است. در برخی کشورها این توسعه و پیشرفت سریع در زمینه استفاده از الیاف بازیابی شده در اثر اعمال مقررات اجباری دولت هاست نه مسایل اقتصادی. به عنوان مثال، آژانس حفظ محیط زیست آمریکا، بیان داشته است که کاغذهای چاپ و تحریر خریداری شده توسط دولت فدرال می بایست در ساختار خود حدود 50 درصد الیاف کاغذهای مصرف شده داشته باشند. با این حال در سال 1995 دستور داده د که کاغذهای خریداری شده توسط دولت فدرال در حدود 20 درصد الیاف مصرف شده داشته باشند تا اینکه بتوانند به عنوان کاغذهای بازیافت شده، نامگذاری شوند. این مقدار در سال 1999 به 30 درصد افزایش یافت.