تا اینجا صحبت درباره قابلیت تاخوری مقوا بود. اما برخی کاربردها تعدد تاخوری هم مطرح است و مقاومت به فرسودگی طی دفعات متعدد تاخوری اهمیت دارد. در اینجا، دوام در حالت تاخوری یا مقاومت به تاخوری مطرح می شود که به طور سنتی به صورت تعداد جفت تاهای مورد نیاز تا پارگی نمونه تحت یک کشش اندک بیان می شود و با آزمونگرهای Schopper و MIT مطابق با دستورالعمل ذکر شده در آزمون های شماره T423 , T511 در استاندارد TAPPI برآورد می شود.

البتهبه طور کلی در بحث های مربوط به تاخوری همواره باید به این نکته توجه داشت که این ویژگی کاملا وابسته به راستای قرارگیری الیاف (راه کاغذ و مقوا) است. برای تا زدن یک ورقه در جهت عمود به راستای الیاف، طبیعتا نیروی بیشتری نسبت به تاخوری در امتداد موازی با جهت قرارگیری الیاف نیاز است. اما تای به دست آمده در حالت عمود بر الیاف منظم تر و صحیح تر انجام می شود و عملکرد دستگاه های بسته بندی و پر کن را راحت تر می کند. همچنین میزان رطوبت هم تاثیر اساسی روی نتایج آزمون ها دارد. به این ترتیب که با افزایش رطوبت نسبی محیط تا حدود 60 و 65 درصد مقاومت، تاخوری و دوام آن افزایش می یابد و طبیعتا هر چه به سمت رطوبت های پایین تر می رویم، الیاف ترد و شکننده شده و امکان گششت و پارگی بیشتر است.

در رطوبت های نسبی بالاتر از این مقادیر هم به علت سست شدن پیوند بین الیاف، مقاومت و دوام تاخوری، به ویژه از مرز 80 درصد به شدت کاهش می یابد. بنابراین آزمون ها را باید روی نمونه های دارای رطوبت استاندارد و در شرایط استاندارد رطوبت نسبی و دمای محیط انجام داد.