به بسته یک سرعت افقی معینی داده می شود تا آنکه با یک سطح عمودی برخورد نموده و متوقف گردد. این برخورد و ایجاد ضربه، به جلو و یا گوشه بسته خواهد بود. شرایط اتمسفری، سرعت افقی و وضعیت بسته باید از قبل تعیین شده باشد. در شرایط حاضر، ضربه ممکن است با قرار دادن یک شی (که دارای شکل مناسبی است) بین سطح ضربه زن و گوشه ضربه خور به وجود آید.

تذکر 1: توصیه می شود که سطح ضربه زن صد میلی متر از ارتفاع ارابه بالاتر باشد تا هنگامی که ارابه به حرکت در آمده و با آن برخورد می نماید، اول سطح بسته مورد آزمون به سطح ضربه زن اصابت نمود و سپس ارابه زیر آن بگذرد.

تذکر 2: وسایل مورد نیاز باید مجهز به عاملی باشد که مانع برگشت ارابه بعد از ضربه زدن گردد. برای این کار می توان از سیستم های مانع فنری یا روغنی استفاده نمود.

تذکر 3: ریل و چرخ ها باید کاملا تمیز باشند.

تذکر 4: چرخ ها باید مرتب روغن کاری و تنظیم گردند. توصیه می شود از چرخ های غلتکی استفاده شود.

تذکر 5: پس از آزمون، نکات زیر باید یادداشت شوند:

• تعداد دفعات آزمون،
• شرح مشخصات کامل شامل ابعاد، مشخصات ساخت، مواد متشکله و ملحقات آن و وسایل چفت و بست،
• وضعیت محتوی،
• وزن کل بسته و وزن خالص محتوی بر حسب کیلوگرم،
• رطوبت نسبی، درجه حرارت و محیطی که بسته در آن محیط آماده می گردد و همچنین درجه حرارت و رطوبت نسبی محیط آزمون،
• سرعت هنگام ضربه،
• موقعیت و شرح تمام موانع،
• نوع لوازم به کار رفته،
• هر نوع تغییر یا انحراف در روش آزمون،
• تاریخ و امضای آزمایش کننده.

برای برخی بسته ها روش پاندولی اجرا می شود که در زیر توضیح داده می شود:

وسایل آزمایش پاندولی تشکیل شده از یک سکوی مستطیلی شکل معلق که در هر گوشه با میله های فولادی یا طناب آویزان بوده به طوری که در حالت آزاد، سکو با سطح ضربه زن زاویه ای با حد مجاز یک درجه تشکیل دهد. روش تعلیق باید طوری باشد که بتواند آزادانه جابجا گردد و در مسیر آن موقعی که بسته مسیر پاندولی خود را طی می کند، مانعی وجود نداشته باشد. برای انواع بخصوصی از بسته ها مثل بسته های شیشه ای کروی شکل کافی است بسته های مورد آزمون را به یک میله یا یک طناب آویزان نمود. در هر دو حالت روش تعلیق نباید هیچ گونه اثر حرکتی دورانی در بسته مورد آزمون به وجود آورد.

آزمون محل اتصالات بسته ها

در مواقعی که بسته ای به زمین می افتد یا تحت فشار و لرزش قرار می گیرد، اتصالاتی که در کارخانه یا کارگاه انجام گرفته مثل سایر قسمت ها تحت کشش قرار می گیرد. این روش آزمایش تعیین کننده قابلیت مقاومت اتصال در برابر کشش طولی ایجاد شده در اتصال، در اثر جابجایی نادرست بسته می باشد. این آزمون ممکن است برای اتصال هایی که به وسیله نوار چسب، دوخت، منگنه یا چسب به وجود آمده اند و نیز برای ارزیابی اتصال هایی که در آزمایشگاه شبیه به اتصال های تجاری درست شده اند، به کار رود.

روش کار:

جهت انجام کار نمونه ها را در دمای 2±60 درجه سانتی گراد و در رطوبت نسبی زیر 10 درصد باید آماده نمود. برای هوایی با رطوبت نسبی کمتر از 10 درصد می توان از حرارت دادن هوای استاندارد و آماده شده در 60 درجه سانتی گراد استفاده نمود. در درجه حرارت پایین، نمونه ها را با قرار دادن در دمای 2±20 درجه سانتی گراد به مدت یک ساعت باید آماده کرد.

هر یک از پنج بسته نمونه را در جهت عمود به جهت اتصال، نواری به طول حداقل 200 میلی متر بریده، طوری که وسط نوار روی وسط اتصال بسته یا به فاصله ای کمتر از ده میلی متر از آن باشد. برای اتصالات دوختی عرض نمونه باید آن قدر باشد که فقط یک دوخت به فاصله مساوری از دو کناره در آن و فاصله انتهای دوخت از هر کناره برش نباید کمتر از 6.3 میلی متر باشد. در مواقعی که آرواره های دستگاه به اندازه 5±180 میلی متر باز شده اند، یک انتهای نوار مورد آزمایش را به آرواره گیر داده و وقتی که انتهای دیگر به طور آزاد در آرواره دیگر قرار گرفت، تراز بودن آن بررسی می گردد و بعد این آرواره را کاملا سفت می کنیم (نباید به سرعت بار داده شود، زیرا نمونه در عرض 5±10 ثانیه بریده خواهد شد)

سرعت بار دادن را ممکن است به وسیله یک نوار آزمایش دیگر یا جدولی که مقدار تقریبی تنظیم درجه را برای نوارهایی از نمونه های مختلف می دهد، تعیین نمود. سرعت بار دادن عامل بسیار مهمی در ازدیاد مقدار بار نمی باشد و اگر سرعت را دو برابر کنیم، افزایش مقدار بار از حد دو درصد تجاور نخواهد کرد.

نوع شکستگی اعم از بریدگی عرضی نوار چسب یا چینی که به اتصال زده شده است، بریده شدن مقوا یا کاغذ زیر اتصال چسب و درصد رشته های بریده شده، پارگی مقوا و کاغذ زیر چسب در فاصله دورتر از اتصال، پارگی نوار چسب، خم شدن یا درآمدن منگنه و کشیدگی منگنه روی کاغذ یا مقوا را باید در نظر داشت.