درجه بندی اروپایی

درجه بندی انواع کاغذهای چاپ و تحریر که در این بخش به توضیح آن میپردازیم، بر اساس سیستم اروپایی است. معیار اصلی این روش درجه بندی، شیوه خمیرسازی الیاف اصلی تشکیل دهنده کاغذ است. در این نوع دسته بندی، انواع کاغذها به دو گروه اصلی تقسیم می شوند که عبارتند از: 1) انواع کاغذهایی که بخش اعظم الیاف آن خمیر مکانیکی است 2) اتواع کاغذهایی که بخش اعظم الیاف آن از خمیر شیمیایی است. واژه های معادل دیگری که بدین منظور استفاده می شوند، به ترتیب عبارتند از: کاغذهای چاپ مکانیکی (Mechanical Printing Papers) و کاغذهای چاپ و تحریر عاری از چوب (Wood free Printing and Writing Papers) . درجه بندی اروپایی کنونی وابستگی زیادی به نوع محصول تولیدی داشته و به طور دقیق خصوصیان آن را نشان می دهد. به عناوان نمونه با در نظر گرفتن وزن پوشش، انواع کاغذها به ULWC, LWC, MWC و HWX تقسیم می شوند. این موضوع در مورد شیوه های پوشش دهی (مثلا در مورد کاغذ FCO ) و فن آوری پرداخت (ب عنوان مثال در کاغذهای  SC, MFC و MFS) قابل مشاهده است. در ضمن ممکن است هنگام معرفی یک نوع کاغذ جدید، نام آن برگرفته از شیوه پراخت مورد استفاده در آن مقطع زمانی باشد، ولی بعدا طبق شیوه دیگری بتوان آن را تولید نمود که همان استانداردهای کیفیتی را داشته باشد. به ندرت اتفاق می افتد که اسم واقعی و دقیق یک نوع کاغذ، کاربرد نهایی آن را نشان دهد که البته دفترچه راهنمای تلفن (کاغذ TD) یکی از این موارد است. معمولا از عوامل معرف دیگری مانند حرف R در مورد کاغذ SCR و حروف O در مورد کاغذ LWCO به منظور نشان دادن شیوه چاپ استفاده می شود (R بیانگر روتوگراوور، O برای افست) علامت SC Cat، بیانگر نمونه ای از کاربرد نهایی کاغذ است ک به معنای کاتالوگ فروش است. مشکل اصلی در سیستم های درجه بندی کنونی این است که نمی توان نشان داد یک محصول تا چه حد می تواند نیاز خاص مشتری را به خوبی برطرف کند. در عمل از طریق همکاری نزدیک و ایجاد هماهنگی بین عرضه کنندگان، ناشرین، چاپ کنندگان و حتی فروشندگان می توان به این مشکل غلبه کرد.

این مطلب ادامه دارد…